Kanatlarım

            Gün boyu sponten bir meşguliyet içerisindeyiz. Bazı günler daha yoğun bazı günler daha sade, değişmeyen  tek şey, o sade&yoğun günün sonunda yaşanılan yalnızlık. Onun dozajı şartlara göre şekilleniyor. Her gece farklı, her gece ama her gece . Bir de müzikle destekledik mi bu depresif durumu, aman sabahlar olmasın.
           Altı gündür yatıyorum, ismi çok kaba olduğu için tıptaki ismiyle yazıyorum Pilonidal Sinüs ameliyatı oldum. Öbür ismini yazarsam yazıdaki duygusallık kaybolabilir. Uzanmam, dinlenmem, fazla hareket etmemem gerekiyor. Bundan dolayı yüzüstü yatağa gömülmüş vaziyetteyim. Gün yüzü görmememden dolayı ağır bir depresiflik, ağır bir özlem çökmüş durumda üzerime. Öyle böyle bir kasvet değil, 100kg çeker. Yıkanamadığımdan dolayı saçlarım yağlandı 1 haftadır suyla buluşamadık. Eğilemediğimden dolayı saçlarımı yıkayamıyorum. Gelen misafirlerden utandığım için bir bere taktım kafama. Az önce bereyi çıkarıp saçlarıma dokundum uzun uzun. Ellerim yağlandı, klayvenin tuşları da yağlandı. Hatta yerinde olmayan N harfinin ufak butonunun yanındaki metal gri parça elimin kaymasına sebep oluyor.
           Bütün haftasonu maç izledim. Inter maçından sonra, yatık bi şekilde gelen klasik portakal elma tabağındaki portakalı yedim. Sonra olan oldu. Işıklar kapandı. Evdeki onca kişi birden kayboldu. Yatağımın üstünde yapayalnız kaldım. Ağzımda yedigim portakaldan kalan iğrenç tat. Yalnızım, bütün gecenin yalnızlığını ben çekiyorum, değişmeye çalışıyorum, değişmeme izin vermiyorlar.

Yoruluyorum, hiç yorulmadığım kadar...
Bıraksan kanatlanırım,
Kanarım,
Kanatırım.